No marco do proxecto «Prevención da Violencia de Xénero e mellora da Saúde Sexual e Reprodutiva das mulleres en 10 comunidades de El Viejo, Chinandega (Nicaragua) Fase 2«, cofinanciado pola Xunta de Galicia e executado por APADEIM e Fundación Mujeres, impartíronse, no mes de novembro, os últimos talleres do plan de formación, correspondentes ao tema «Estratexia Nacional de Saúde Sexual e Saúde Reprodutiva. Protocolo, manuais de atención en Saúde Sexual e Reprodutiva nos centros de Saúde», con mulleres pertencentes á primeira e segunda fase do proxecto.
As asistentes tiveron a oportunidade de aprender achega do contexto actual no ámbito da saúde sexual e reprodutiva, contexto que apunta cara a unha estratexia que fortalece, segundo a Sociedade Nicaraguana de Xinecología e Obstetricia (SONIGOB), a planificación familiar, vista esta desde unha lóxica de corresponsabilidade que inflúa en mulleres e homes. A planificación familiar e o seu acceso é parte da amálgama de elementos que se inclúen nos dereitos sexuais e reprodutivos.
Neste taller visualizouse, desde unha análise comparativa, a relación entre os recursos existentes e o nivel de acceso aos mesmos, xa que existen datos estatísticos que evidencian unha porcentaxe do 69 % de gastos en planificación familiar por parte do sector público. Con todo, a taxa de natalidade e embarazos adolescentes segue sendo alarmante, situación ante a cal as mulleres do grupo comentaban cousas como que «pode haber moitas formas para previr embarazos e evitar as ITS pero, por exemplo, cando unha muller non coñece a forma correcta de usalos e ata lle prohiben preguntar por iso, é moi difícil que as mulleres non salgamos afectadas, sobre todo cando nos din que planificar é cousa do diaño e é pecado» (Comunidade Mata de cacao)
Cuestións como a reflectida na cita previa connotan unha discrepancia entre coidar da saúde sexual e reprodutiva e o cuestionable que isto adoita ser desde unha óptica relixiosa que condena ás mulleres que queren librarse das opresiones e situacións que danan directamente o seu benestar e saúde integral.
A estratexia nacional do MINSA recolle un programa de acompañamento de par a par, impulsada desde o seguimento nos domicilios e o achegamento das mulleres aos servizos de atención á saúde. A este respecto, unha das mulleres do grupo comentaba o seguinte: «Eu non lembro que a xente do MINSA achéguese á comunidade a darnos charlas de sexualidade, soamente as organizacións veñen educarnos nestes temas. Isto soamente demóstranos que hai que seguir demandando para que estes temas cheguen a toda a comunidade e non quede nunhas contas persoas, sobre todo pola importancia que teñen para a nosa vida e a de todas as mulleres» (Comunidade A Curva).
Un dos aspectos salientados durante a formación foi a necesidade de fortalecer as capacidades de incidencia da poboación cara ás autoridades locais, coa finalidade de avanzar cara a unha democracia máis participativa que garanta os dereitos sexuais e reprodutivos das mulleres.
