Dentro das accións do proxecto “Prevención de la Violencia de Género y mejora de la Salud Sexual y Reproductiva de las mujeres en 10 comunidades de El Viejo, Chinandega (Nicaragua) Fase 2”, cofinanciado pola Xunta de Galicia e executado por APADEIM e Fundación Mujeres, están a desenvolverse os talleres do terceiro Mó¬dulo formativo que versan sobre os diferentes métodos de planificación familiar e infeccións de transmisión sexual – ITS, VIH e sida.

O proceso formativo nas diferentes comunidades estivo deirigido a dar información sobre o dereito das mulleres a gozar dunha saúde integral ao longo da súa vida, non só como un feito meramente biolóxico, senón tamén psicosocial, o cal depende do lugar que as mulleres ocupan na sociedade, da súa capacidade de acceder aos recursos para vivir unha vida digna, con igualdade de oportunidades e libres de violencia. Unha vida na cal a sexualidade e a reprodución exérzanse desde a autonomía e a liberdade.

No proceso formativo as mulleres centraron a súa atención nos efectos e os impactos que podería xerarlles o continuar co exercicio dunha sexualidade irresponsabre, así como nos mecanismos de negociación asertiva para cambiar a súa práctica e levar a cabo a planificación familiar coas súas parellas como unha decisión compartida, previndo tamén deste xeito as infeccións de transmisión Sexual – ITS e o VIH- sida.

As participantes falaron da realidade de moitas mulleres nicaraguanas, tanto de zonas rurais como urbanas, que cren na fidelidade das súas parellas, con todo reflexionaron sobre o risco e a vulnerabilidade en que as sitúa este patrón social, mencionando que as amas de casa son as que están en maior risco e moitas veces, por razóns de violencia, sen posibilidades de negociar a súa propia saúde.

O avance persistente da feminización da epidemia do VIH sigue sendo unha realidade. De acordo ao Ministerio de Saúde, en 1987 a razón de homes/mulleres que padecían VIH era 1 muller por cada 16 homes. No 2015 a porcentaxe de mulleres aumentou notablemente, rexistrando un 39,5% de mulleres (448) fronte ao 60,49%  de hom¬bres (686) que padecían esta enfermidade. A isto hai que sumarlle a vulneración constante dos dereitos das mulleres e a falta de acceso ao Sistema de Saúde, realidade que enfrontan as mulleres rurais nicaraguanas.

Un elemento que conmoveu moito ás mulleres participantes foi coñecer as estatísticas reais, onde se evidencia que Chinandega sitúase nunha das zonas xeográficas de maior risco en relación aos índices de casos de VIH identificados no territorio nacional (segundo as estatísticas oficiais do Ministerio de Saúde este departamento ten 34.6% do total de casos reportados no país).

Entre as súas reflexións, as mulleres mencionaron o seguinte:

“Reconozco que a mí no me gustan los condones, pero ahora me di cuenta que me protegen de no enfermarme”.

“Una como mujer que conoce al marido, sabe cuándo anda con otra mujer. Pero yo siempre debo cuidar mi salud sexual, porque si mi marido tiene otras mujeres, estoy más expuesta a contagiarme de muchas enfermedades que me pueden ocasionar mucho daño, como el Papiloma” .

“Que las mujeres de la casa son las que más se enferman con virus y enfermedades sexuales, porque a los hombres lo único que les interesa es tener y disfrutar relaciones sexuales con varias mujeres, pero no piensan en el daño que le hacen a la mujer de la casa».

“Somos nosotras mismas quienes debemos asumir nuestra salud y protección para estar sanas y no contagiarnos con enfermedades”.

“Las mujeres tenemos más que perder que los hombres, a ellos no les afectan nada el Papiloma, pero a la mujer le produce una serie de cosas feas que dañan sus partes genitales y le producen gran dolor y sufrimiento. Me encanto el tema porque conocí acerca del VIH y el Virus del Papiloma Humano, que pueden causar daños graves en la mujer, por eso debemos cuidarnos y protegernos”.

Foi moi satisfactorio durante esta xornada o recoñecemento de cada unha das participantes, onde exteriorizaron o agradecemento polo desenvolvemento destas actividades formativas, xa que elas non tiñan a información necesaria e estaban expostas a riscos irreversibles na súa saúde física, sexual e emocional. Ademais, expresaron o seu compromiso a pór en práctica os coidados necesarios para manterse sas, mellorar o autocuidado persoal e tomar medidas e decisións que lles garanta unha vida sexual e reprodutiva responsable e pracenteira.